Kiateng e Chhiuna / 坡頂的樹林

    Kiateng e Chhiuna

Chīt phian bo’khaikhun e Chhiuna
Kookootoanntoann ti Kiateng
Chhausailamá kah Siunnsiá siongkoan
Chhooki koh imhioh e Chhiuoe
Ebin si Tooengá, Ahbochhiu, Hoehtong
Thookha si Chhauphiá, Moki kah Ekauhoe

Siunnchin, tui Chhongse ilai
Chia m’pat hoo Lang khapkoe
Sengsuiubeng, iuchaii sennthoann
Bitphang, Pehiah, Bangthang sikepoe
Chiauásiu lin bokhuibak e Chiauchuá
Jitchhiu chio ti in bo Moo e Sengkhu
Thochia e Chhui khuikhui annhiang Thinn
Kiamchhai soou chiahe Kengbut
Ekban Ni lai tioh si anni sinn

Ka Chhaulehá ham Koaiá khng chīt Pinn
Phaklohlai, thiann Taite e Mehphok
Gia Thau, Chhiuna leh chhoankhui
Hong chhoekoe, chīt chun Chhengphang
Chē tiam oophu e Chiohthau teng
Besu Rodin tiausok e le Penseur
     Chīt chang Siunnsiá
     Kuni e Hongthai saukoe
     Toloh pian Auchha
Ti boo chīt Epoo e boo chīt Khek
Ekauhoe piannsikhui e Chhiuna

坡頂的樹林

一片未開墾的樹林
孤孤單單在坡頂
香楠和相思樹最高
粗大又蔭翳的樹枝
下方是杜英，鵝掌樹，血桐
地面是草皮，毛萁和馬纓丹

想想，自創世以來
這裡不曾被人動過
生死有命，自然繁衍
蜜蜂白蝶蚊蟲到處飛舞
鳥巢裡沒開眼的雛鳥
陽光照在牠們無毛的身軀
討食的嘴向著天空
也許所有這些景物
億萬年來就是如此

把草笠和柺杖放一邊
趴下來，聽大地的脈搏
抬頭，樹林在呼吸
風吹過，一陣清香
坐在灰黑的石頭上
像羅丹雕塑的沈思者
     一棵相思樹
     去年的颱風掃過
     倒下變朽木
在某個下午的某一刻
馬纓丹盛開的樹林