Puànnmê-á ê karesansui
半暝仔的枯山水
Tsi̍t lia̍p tuā tsio̍hthâu
一粒大石頭
Tī pe̍hsik ê suahái
踮佇白色的沙海
Hái pinn guá tsē lo̍hlâi
海邊我坐落來
Bôngbū suànn khì
茫霧散去
Buántshiu ê gue̍hbâi
晚秋的月眉
Guá káná gōo tshut siánnhuè
我假若悟出啥貨
M̄koh liâmmi bēkìtit
毋過連鞭袂記得
Siâmkong ia̍hsī lāuthuē
禪空抑是老頹
Haih! Siūnn siunn tsē
唉 想傷濟
Jînsing siánn tuā tōlí
人生啥大道理
suahsuahkhì
煞煞去
Guá khiā khílâi
我徛起來
Khatshngphé puānnpuānnlè
尻川䫌拌拌咧
Tsi̍t ê oojísáng loksōngloksōng
一個歐吉桑橐蹌橐蹌
kiânnji̍p línglíng ê àmhong
行入冷冷的暗風
